Later aan zee

Voor mij zie ik het bord met Bloemendaal aan Zee in mijn gezichtsveld komen en ik neem de eerst volgende afslag richting Aerdenhout en voor ik het weet rijd ik op de zeeweg. Mijn gedachten dwalen af terug in de tijd.

Ik denk aan mijn mams, die altijd zo verzot was en nog steeds is op het strand en de zee. Heel wat keren stapte ze met haar rugzakje steevast gevuld met een gezonde lunch en wat fruit op de trein richting Zandvoort.

EEN LEKKER VISJE OF ZURE BOM

Vanaf het station, dat midden in dit gezellige plaatsje aan zee ligt, liep mijn moeder richting een van de gezellige beachclubs en genoot dan van een welverdiende cappuccino. Daarna liep ze meestal naar Bloemendaal en weer terug en onderweg stopte ze hier en daar om lekker op haar handdoek te genieten van de zon en de zee. Af en toe kocht ze wel eens een visje of een lekkere zurebom.

Als ze in de avond weer op haar honk kwam, belde ze me vaak op en deelde zij haar verhalen van die dag met mij in geuren en kleuren. Vaak kwam mijn moeder onderweg de grappigste en liefste mensen tegen waar ze dan ook altijd een gesprekje mee voerde.

DAGEN DIE ZO VANZELFSPREKEND LEKEN

We zijn ook vele keren samen naar het strand gegaan. Ik trakteerde haar dan op een gemakkelijk ligbed en vaak aten we een hapje aan het strand. Waanzinnig gezellig vonden we deze uitstapjes altijd. Later namen we ook mijn dochter mee op pad en kon mijn moeder zich uitleven met het verwennen van haar kleindochter en met het spelen met water en emmertjes en het bouwen van zandkastelen.

Dagen aan het strand die zo vanzelfsprekend leken en nooit over zouden gaan.

Wat zou het fijn zijn je te zien genieten zoals toen en ik probeer te kijken door jouw ogen richting de voorbijschietende duinen die ik onderweg passeer. Ik parkeer mijn auto bij Bloemendaal aan zee en loop richting de gezellige beach-clubs. Vroeger ging ik standaard naar de Republiek maar vandaag kies ik voor Vroeger. Als ik bij de plek van Vroeger aan zee aankom, zie ik dat het nu Later aan zee is geworden. Tja het is inderdaad later in de tijd, vroeger is niet meer.

KIJKEN DOOR JOUW OGEN

Ja mam, de tijd is voorbij gevlogen en de dingen veranderen. Terwijl ik om me heen kijk, besef ik dat ik niet door jouw ogen kan kijken naar het strand en de zee. Ik voel me namelijk niet het zelfde zoals jij toen. Ik voel me schuldig dat ik hier niet met jou ben maar voor mezelf koos en een dagje alleen wilde zijn om te schrijven en te ontspannen.

‘Ophouden Joos’ zeg ik. Afgelopen zaterdag hebben we haar nog een heerlijke dag bezorgd. Naar alle waarschijnlijkheid is ze door de Alzheimer deze dag alweer glad vergeten. Een mooie en vermoeiende dag was het vol bijzondere momenten die we in het nu beleefden met tevens het besef dat ze steeds verder wegzakt in de mist van vergetelheid en het niet meer weten hoe.

Het viel ons op dat in het nu praten voor haar steeds zwaarder valt. Hele zinnen te maken en zich te uiten zoals het “hoort”. Interesse tonen ten aanzien van bepaalde onderwerpen zoals ons nieuwe huis of mijn verjaardag. Ik denk dat ze wel ongeveer veertig keer gevraagd heeft wanneer we gaan verhuizen en waar heen.

BABBELEN EN LEUKE ADVIEZEN

Dit keer stelde ze dus geen diepgaandere vragen meer over de inrichting of hoe wij het vinden om te verhuizen. Wat vroeger zo gewoon was, is nu niet meer. Ik weet natuurlijk dat dit het gevolg is van het ziekteproces maar soms mis ik haar lieve en leuke adviezen. Mijn moeder kon me dan altijd zo lekker laten babbelen en goed meedenken met de situatie. Mijn suggestie en ideeën voorschotelen, heerlijk!

Ik merkte dat Eric en ik na die enerverende dag allebei ontzettend moe waren misschien wel meer dan mijn mams. hoewel ik haar stiekem even haar ogen dicht zag doen toen ik naast haar een filmpje aan haar liet zien van ons nieuwe huis.

Of we nu een uurtje op bezoek komen of zij de hele dag bij ons, de volgende dag weet zij het zich niet meer te herinneren maar het gevoel dat we haar gegeven hebben, neemt ze 100% zeker mee in haar hart, that’s for sure!

Nu lekker zelf genieten van deze heerlijke zonnige dag, roep ik mezelf toe, één die ik ga bekijken vanuit mijn eigen gezichtsveld lieve mams.