Het hart in de oude wilgen knoest

Sinds afgelopen maandag is de harten pin te verkrijgen in de webshop en komen de bestellingen één voor één binnendruppelen.

Hoe ga ik dit nog meer de wereld inzetten? Hoe maak ik het zichtbaar bij de doelgroep? Een mooie testcase die ik op mezelf kan toepassen, bedenk ik mij. Ik coach namelijk in het dagelijks leven ondernemers systemisch zichzelf zichtbaar te maken op een authentieke manier.

Dus trap ik niet direct in de valkuil te snel te willen gaan.Het liefst zou ik natuurlijk al bij de programma's Koffietijd, 5 uur life of MAX aan tafel komen praten over de hartenpin.

Blijf geloven in je product is ook een belangrijke en laat je niet gek maken door opmerkingen om je heen. Kritiek komt er toch wel. Sommige mensen gunnen jou je succes en anderen nou eenmaal niet. 

Toen ik vanochtend dan ook weer zag dat er weer 5 bestellingen van de harten pin binnen waren gekomen, voelde ik mij een gelukkig mens. 

Met mijn koffie liep ik naar ons Lindelandje en keek uit over dit prachtige riviertje. Ik liep naar de oude wilgen knoest die aan de waterkant staat. En terwijl ik me afvroeg of dit project een succes zal worden en er straks steeds meer begrip zal komen voor mensen met een vorm van dementie, viel mijn oog op de knoest.

Ik zag een prachtig hart in het oude hout met daarnaast een bloemetje in bloei. In november notabene, een bloemetje zo fragiel, liefdevol en dapper. Het ontroerde me. Het is voor mij een seintje niet te twijfelen en door te zetten met Hart voor Alzheimer.